Buurtverbinder Jasmine aan het woord: ‘De bewoners van Wij Zijn Zuiderschans voelen voor mij als familie’

Op zoek naar gezelligheid

Jasmine werkt bij Van Neynsel (zorgorganisatie in Den Bosch), en werd door haar teamleider getipt om buurtverbinder bij Wij zijn Zuiderschans te worden. Jasmine twijfelde: ‘Wat heb ik de bewoners nou te bieden dacht ik?’.  

Toen ze een jaar later weer getipt werd om Buurtverbinder te worden, besluit ze het een kans te geven en schrijft zich in voor de selectiedag. ‘Ik was nog steeds onzeker; tegelijkertijd was ik op zoek naar warmte, gezelligheid en vooral een plek waar ik bij hoor’.  

Start als buurtverbinder

Toen Jasmine net verhuisd was naar Wij zijn Zuiderschans, was het even zoeken naar hoe ze haar rol als buurtverbinder invulling ging geven. ‘In het begin dacht ik dat ik grote dingen moest gaan organiseren, en daar word ik eigenlijk helemaal niet blij van’. Samen met haar coach van Butterfly Effect ging ze in gesprek over waar ze energie van krijgt en wat echt bij paar past. ‘Mijn voordeur kijkt uit op het terras van een woning voor mensen met dementie. Ik had al wel een paar keer gezwaaid, maar nog geen echt contact gehad’. Op een avond besloot Jasmine de stoute schoenen aan te trekken en de woongroep binnen te lopen en zichzelf voor te stellen. ‘Het was meteen een fijne ervaring; ik voelde me welkom, had fijne gesprekken en we hebben samen liedjes gezongen’. Steeds vaker besloot Jasmine een bezoek te brengen aan de woning en inmiddels voelt het als een 2^e thuis. ‘Ik ben er meerdere keren per week. Soms loop ik ’s avonds in mijn huispak nog even de woning op om een praatje te maken, te helpen als dat nodig is of een spelletje te doen’.  

Verborgen talent

Sinds Jasmine buurtverbinder is, ontdekt ze talenten van zichzelf die ze nog niet kende. ‘Ik blijk goed te kunnen luisteren en te kunnen troosten, dat wist ik niet van mezelf.’. Op een avond komt Jasmine de woning binnen en blijken er 2 bewoners te zijn overleden. Er is verdriet en stress. ‘Ik kon helpen, gewoon door er te zijn en te luisteren naar wie daar behoefte aan had. Ook ben ik de lunch gaan verzorgen, zodat het personeel zelf tijd had om even stil te staan bij hun eigen emoties. Het geeft een fijn gevoel als je wat kunt betekenen.’.  

Haar rol als buurtverbinder daagt Jasmine uit om uit haar comfort-zone te stappen en zorgt voor persoonlijke groei. ‘Ik leer nieuwe kanten van mezelf kennen en voel dat ik gewaardeerd word om wie ik ben. Dat geeft zelfvertrouwen.’.  

Muziek maken

Een van de fijnste momenten vindt Jasmine als er muziek gemaakt wordt op de afdeling. ‘Dan is er iemand van het personeel die gitaar speelt en dan zingen we samen liedjes. Zingen is een van mijn hobby’s. Ik voel me dan weer helemaal kind. Als ik ’s avonds weer naar mijn eigen appartement loop en denk aan al die lachende gezichten van de bewoners, voel ik me voldaan.’.  

Familiegevoel

Als we door het gebouw lopen valt op hoeveel mensen Jasmine kent. Op de trap ontmoet ze een mede-buurtverbinder, op de gang kletst ze met iemand van het personeel, op de woning heeft ze meerdere praatjes met bewoners en we zwaaien naar haar 98-jarige buurvrouw. ‘Het voelt fijn dat je gezien wordt en andersom. Mensen kennen me, ik hoor erbij.’. Het is een win-win situatie; Jasmine komt niet alleen wat brengen, maar ook iets halen; gezelligheid. ‘De bewoners voelen voor mij als familie. Ik zocht een plek waar ik bij hoor; die heb ik hier gevonden.’

‍