Wonen op 30 vierkante meter: 'Continu opruimen, anders wordt het een tiny teringbende'

BIEZENMORTEL – Ze heeft haar vriezer in de kledingkast staan. Spullen zitten in bakjes en kratjes voor meer overzicht. Iets nieuws kopen? Dan is de eerste vraag: heb ik het écht nodig? Maar het bevalt Tanja Wubben perfect in haar tiny house. Ze is een van de bewoners van de dit jaar opgeleverde kleine woningen in Biezenmortel. ,,Eerst even een rondleiding?”, vraagt Tanja Wubben na binnenkomst. Om daar met een knipoog aan toe te voegen: ,,Daar zijn we zo klaar mee.” Klopt: woonkamer, slaapkamer, toilet/douche en een kleine opbergruimte waar de warmtepomp staat en de wasdroog-combinatie, waarvan het deurtje net open kan. Dat alles op ruim 30 vierkante meter. Wubben is bewoner van een van de tien tiny houses op het terrein van Landpark Assisië in Biezenmortel. Het zijn vooralsnog de eerste en enige kleine huisjes in de gemeente Tilburg, onlangs officieel geopend. Op de slaapkamer trekt ze een kastje open en haalt er een plastic bak uit: ,,Bakspullen, die passen niet in de keuken. Ik hou van overzicht en ben vrij georganiseerd, bijna al mijn spullen zitten in bakjes en kratjes.” Haar kledingkast: ,,Een deel heb ik ingericht als opslag, en mijn vriezer staat erin.” Ze heeft een kleine vaatwasser en met een uitklaptafeltje kan ze wat meer werkruimte in het keukentje creëren.
‍

Vrij uitzicht
En dan te bedenken dat ze niet per se in een tiny house wilde gaan wonen toen ze haar koopappartement in Den Bosch verliet. Het idee achter het project in Biezenmortel sprak haar aan. Bewoners moeten enkele dagdelen per week activiteiten ondernemen met de verstandelijk beperkte bewoners op het landpark. Wubben begeleidt onder meer bij het theater.
,,Het gaat me om de verbinding: met de bewoners, met mijn buren, met de natuur.” Wijzend op de weilanden waarop haar terrasje uitkijkt: ,,Vrij uitzicht. En als ik naar buiten ga, kan ik met mijn blote voeten zo in het gras in stappen.” Dat was heel anders in haar koopappartement, één hoog, in Den Bosch. Ruim twee keer zo groot als het huisje dat ze nu huurt. Daar stond het óók vol met spullen, waarvan ze heel veel van de hand heeft gedaan. ,,Ik ben veel bewuster geworden: wat koop ik, wat wil ik? Omdat je minder ruimte hebt, stel je je steeds de vraag: wil ik dit echt hebben, is dit een bijdrage voor mijn woongenot? Waar ga ik het neerzetten en wat moet er dan weg?”
‍

Een nadeel? Steeds opruimen!
En ja, er is een nadeel als je maar weinig ruimte hebt. ,,Je bent continu aan het opruimen.” Of zoals haar buurvrouw het zegt: ,,Anders wordt het snel een tiny teringbende.” De bewoners delen een fietsschuurtje, waar ook (tuin)gereedschap voor gezamenlijk gebruik staat. ,,Ik heb er mijn strijkijzer in gezet, iemand anders een strijkplank. Die spullen kan iedereen gebruiken.”
De tien tiny houses op het terrein van zorgorganisatie Prisma werden afgelopen week officieel geopend, al worden ze al sinds januari bewoond. Ook Wubben mocht over de rode loper richting haar huisje lopen. Het is nog lang niet zover, maar mocht ze ooit verhuizen, dan heeft ze al wel een kleine wensenlijst. Met een lach: ,,Dan wil ik een bad en een grotere keuken. Maar dan wel mét het uitzicht dat ik nu heb.”
De bewoners van de tiny houses op Landpark Assisië worden ook wel buurtverbinders genoemd. Wie in aanmerking wilde komen voor een woning, moet willen bijdragen ‘aan verbinding in de gemeenschap’. En daarin hun eigen interesses en talenten met de verstandelijk beperkte bewoners, zorgverleners ander vrijwilligers en elkaar willen delen. Denk aan muziek maken, zwemmen, sporten, wandelen, samen paarden verzorgen, uitstapjes maken.
Voor het woningbouwproject sloeg zorgorganisatie Prisma de handen ineen met initiatiefnemer en oprichter Butterfly Effect. Brigite van Haaften van Prisma is blij met de samenwerking: ,,We zoeken naar nieuwe vormen van zorg en samenleving op ons Landpark.” Een grote meerwaarde is volgens haar dat de buurtverbinders op het Landpark wonen waardoor ‘toevallige ontmoetingen en spontane momenten’ ontstaan. 
,,Een prachtig voorbeeld van hoe we zorg en het naar elkaar omkijken weer onderdeel maken van het gewone leven”, zei wethouder Marcelle Hendrickx (gezondheid, zorg en ondersteuning) tijdens de opening. Wat haar betreft mogen er in Tilburg veel meer vergelijkbare projecten komen die op deze wijze voor verbinding zorgen.

Geschreven door: Hein Eikenaar

Originele artikel

‍